Υπάρχει ένα σπήλαιο ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας που χρησιμοποιήθηκε ως ερημητήριο στην παλαιοχριστιανική περίοδο περίπου τον 6ο αιώνα. Σε μια κοιλότητα στο πίσω μέρος
του σπηλαίου που απομονώνεται από τον υπόλοιπο χώρο με χαμηλό τοίχο υπάρχουν μερικές αρκετά καλά διατηρημένες τοιχογραφίες.
Οι τοιχογραφίες στο σπήλαιο απεικονίζουν τον νεαρό Χριστό ως Εμμανουήλ ανάμεσα στους αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ και μάρτυρες, με ένα φωτοστέφανο με πετράδι στολισμένο με σταυρούς και να κρατά ένα ραβδί στο αριστερό του χέρι. Στα αριστερά του σώζονται ο αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Άγιος Φαύστος ή Φαυστίνος και ο Άγιος Κήρυκος, ο τελευταίος κρατώντας στεφάνι στο χέρι. Δεξιά του Χριστού σώζεται το όνομα του αρχαγγέλου Γαβριήλ, με το φωτοστέφανο ενός άλλου αγίου δίπλα του. Η παράσταση περικλείεται από μια γιρλάντα από κόκκινα λουλούδια και σκούρα πράσινα φύλλα.

Η αίθουσα στα βόρεια του κτιστού κελιού, με θέα στη θάλασσα, έχει διαμορφωθεί ως «εκκλησία» και φέρει ίχνη από δύο στρώσεις τοιχογραφιών. Στην πρώτη ανήκει η αρκετά ογκώδης φιγούρα ενός ολόσωμου στρατιωτικού αγίου. Από το δεύτερο στρώμα σώζεται η λεπτή κεφαλή του Αγίου Ανδρέα, με το όνομά του. Ανακαλεί τον ομώνυμο άγιο στη Santa Maria Antiqua της Ρώμης, που χρονολογείται από τις αρχές του 8ου αιώνα.